Ilustracja do: Projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw

Projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw

W dniu 27 stycznia 2023 r. projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Druk nr 2650) przekazano Prezydentowi oraz Marszałkowi Senatu. Projekt wprowadza liczne zmiany do szeregu przepisów ustawy kodeks postępowania cywilnego. Wśród najważniejszych wymienić należy poniższe.   Zgodnie z projektem podniesiona zostaje z siedemdziesięciu pięciu tysięcy złotych do stu tysięcy złotych granica wartości przedmiotu sporu, do której w sprawach majątkowych sprawy rozpoznawał będzie Sąd Rejonowy.   Zmianie ulegnie art. 49 ust. 2 k.p.c. Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem przepisu za okoliczność, uzasadniającą wyłączenie sędziego na wniosek lub na jego żądanie nie będzie uważane wyrażenie przez sędziego poglądu co do prawa i faktów przy wyjaśnianiu stronom czynności sądu, nakłanianiu do ugody lub udzielaniu pouczeń.   W art. 88 k.p.c. określającym rodzaje pełnomocnictw dotychczasowa treść została umieszczona w § 1, po którym dodano § 2 przewidującego możliwość udzielania w przypadku pełnomocnictwa wyłącznie do niektórych tylko czynności procesowych pełnomocnictwa obejmującego wyłącznie upoważnienie do odbioru pism sądowych (pełnomocnictwo do doręczeń). Pełnomocnictwa takiego będzie można udzielić każdej osobie fizycznej.   W art. 98 §11 k.p.c. wprowadzono zdanie, zgodnie z którym o obowiązku zapłaty odsetek od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu sąd będzie orzekał z urzędu.   Ustawa dodaje po art. 128 k.p.c. przepis 1281 k.p.c. zgodnie, z którym pismo wnoszone przez stronę zastępowaną przez adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego albo Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej powinno zawierać wyraźnie wyodrębnione oświadczenia, twierdzenia oraz wnioski, w tym dowodowe. Jeżeli pismo będzie zawierało uzasadnienie, wnioski dowodowe, zgłoszone tylko w tym uzasadnieniu, nie będą wywoływały skutków, jakie ustawa wiąże ze złożeniem ich przez stronę.   Zgodnie ze zmienionym art. 1301a § 1 k.p.c. jeżeli pismo procesowe wniesione przez adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej nie będzie mogło otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący zwróci pismo bez wezwania do jego poprawienia lub uzupełnienia. Usunięty zostaje zapis, zgodnie, z którym mylne oznaczenie pisma procesowego lub inne oczywiste niedokładności nie stanowią przeszkody do nadania pismu biegu i rozpoznania go w trybie właściwym.   Zmianie ulegnie art. 132 § 1 k.p.c. Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem przepisu w treści pisma procesowego wniesionego do sądu konieczne będzie zamieszczenie oświadczenia o doręczeniu odpisu pisma drugiej stronie albo o jego nadaniu za pośrednictwem operatora, o którym mowa w art. 165 § 2 k.p.c. w miejsce dotychczasowego oświadczenia o doręczeniu odpisu pisma drugiej stronie albo o jego nadaniu przesyłką poleconą.   Zmianie ulegnie również art. 136 k.p.c., w którym dodany zostaje § 5 w brzmieniu Strona będąca przedsiębiorcą wpisanym do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej będzie miała obowiązek zawiadamiać sąd o każdej zmianie adresu do doręczeń, o którym mowa w art. 133 § 21. Przepisy § 2 i 3 znajdą zastosowanie odpowiednio. Zgodnie z powyższym przepisem w razie zaniedbania tego obowiązku pismo sądowe zostanie pozostawione w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba że nowy adres będzie sądowi znany. O powyższym obowiązku i skutkach jego niedopełnienia sąd będzie pouczał stronę przy pierwszym doręczeniu. Powyższe nie znajdzie zastosowania do doręczenia skargi o wznowienie postępowania lub skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.   Zmianie ulegnie również art. 139 § 1 k.p.c. zgodnie, z którym w razie niemożności doręczenia w sposób przewidziany w artykułach poprzedzających, pismo przesłane za pośrednictwem operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe złożone zostanie w placówce pocztowej tego operatora, a doręczane w inny sposób – w urzędzie właściwej gminy. Zawiadomienie o złożeniu pisma będzie umieszczane w drzwiach mieszkania lub biura adresata lub w oddawczej skrzynce pocztowej, ze wskazaniem, gdzie i kiedy pismo złożono, oraz z pouczeniem, że należy je odebrać w terminie siedmiu dni od dnia umieszczenia zawiadomienia. W przypadku bezskutecznego upływu tego terminu, czynność zawiadomienia będzie trzeba powtórzyć. Tym samym zmianą wprowadzono możliwość pozostawienia awiza w drzwiach biura adresata.   W art. 139 k.p.c. po § 2 dodano § 21 zgodnie, z którym jeżeli stronie będącej przedsiębiorcą wpisanym do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej nie można będzie doręczyć pierwszego pisma w sprawie w sposób przewidziany w artykułach poprzedzających lub w § 1 ze względu na nieujawnienie w tej ewidencji zmiany adresu do doręczeń, pismo to doręczane będzie na adres, pod którym strona zamieszkuje. W razie potrzeby doręczenia stronie pisma w sposób przewidziany w art. 1391 koszty doręczenia obciążają tę stronę niezależnie od wyniku sprawy.   Nowelizacja wprowadza zmiany również do art. 1391 § 1 k.p.c. Zgodnie z nowym brzmieniem tego przepisu będzie on dotyczył wyłącznie pozwanego będącego osobą fizyczną.   Po §1 art. 1391 k.p.c. wprowadzony zostanie § 11 zgodnie, z którym przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli mimo nieodebrania przez adresata korespondencji aktualność wskazanego w pozwie adresu zamieszkania pozwanego nie budzi wątpliwości.   Nowelizacja wprowadza zmiany również do §2 przepisu, zgodnie, z którym powód w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia mu zobowiązania, o którym mowa w § 1, będzie zobowiązany złożyć do akt potwierdzenie doręczenia korespondencji pozwanemu za pośrednictwem komornika albo zwrócić korespondencję wraz z dowodem na piśmie, że pozwany zamieszkuje pod adresem wskazanym w pozwie. Po bezskutecznym upływie terminu zastosowanie znajdzie przepis art. 177 § 1 pkt 6. Zgodnie ze znowelizowanym przepisem doprecyzowano, że dowód zamieszkiwania pozwanego pod adresem wskazanym w pozwie będzie musiał mieć formę pisemną.   Ustawa wprowadza również § 3 do art. 1391 k.p.c. zgodnie, z którym w przypadku wykazania przez powoda dowodem na piśmie, że pozwany zamieszkuje pod adresem wskazanym w pozwie, korespondencja przesłana w sposób przewidziany w art. 139 § 1 będzie uważana za doręczoną. Późniejsze doręczenie pisma przez komornika pod tym samym adresem nie będzie powodowało ponownego rozpoczęcia biegu terminów, które ustawa wiąże z doręczeniem, o czym pozwany zostanie pouczony.   Wprowadzono również art. 1392 k.p.c. zgodnie, z którym w przypadku, o którym mowa w art. 1391 § 1, jeżeli okaże się, że powód mieszka lub ma siedzibę za granicą i nie jest zastępowany przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego wykonującego zawód w Rzeczypospolitej Polskiej, sąd z urzędu nakaże doręczenie korespondencji pozwanemu za pośrednictwem komornika. Przepis art. 1304 § 2 zdanie drugie nie znajdzie zastosowania.   W art. 1481 k.p.c. ustawa dodaje § 3, zgodnie, z którym rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym nie będzie możliwe, jeżeli strona w pierwszym piśmie procesowym złożyła wniosek o wysłuchanie jej na rozprawie albo przepis szczególny przewiduje taki obowiązek, chyba że pozwany uznał powództwo.   Ustawa modyfikuje również art. 1561 k.p.c. dodając do niego § 2, zgodnie, z którym pouczenie stron dokonywane przez sąd na posiedzeniu będzie mogło obejmować w szczególności przedstawienie poglądu co do wykładni przepisów prawa mogących znaleźć zastosowanie w sprawie i faktów, które na danym etapie sprawy mogą zostać uznane za bezsporne lub dostatecznie wykazane.   Zmianie ulegnie również przepis art. 165 § 2 k.p.c. Zgodnie z jego zmienioną wersją oddanie pisma procesowego w polskiej placówce operatora świadczącego pocztowe usługi powszechne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo w zagranicznej placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej będzie równoznaczne z wniesieniem tego pisma do sądu.   Ustawodawca zdecydował się zrezygnować z informowania powoda o wydaniu zarządzenia o doręczeniu odpisu pozwu.   W art. 2054 po § 1 dodano § 11 zgodnie,  z którym na posiedzenie przygotowawcze wzywa się do osobistego stawiennictwa strony i ich pełnomocników. Przewodniczący będzie mógł odstąpić od wzywania strony na posiedzenie przygotowawcze, jeżeli z okoliczności sprawy będzie wynikało, że udział pełnomocnika będzie wystarczający.   Wprowadzono art. 2055§ 11 k.p.c. zgodnie, z którym jeżeli w toku posiedzenia przygotowawczego nie uda się rozwiązać sporu, a będą zachodziły przesłanki do rozpoznania sprawy na posiedzeniu niejawnym, przewodniczący będzie mógł wyznaczyć takie posiedzenie niejawne. W takim przypadku przepisu art. 1481 § 3 o niedopuszczalności rozpoznania sprawy na posiedzeniu niejawnym nie znajdzie zastosowania.   Zgodnie ze znowelizowanym art. 2055 § 2 k.p.c. wprowadzono możliwość przeprowadzenia posiedzenia przygotowawczego również przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających jego przeprowadzenie na odległość. Wprowadzono również § 21 zgodnie, z którym jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, postanowienia wydane w toku posiedzenia przygotowawczego będą ogłaszane w obecności stron i nie będą one podlegały doręczeniu. Protokół posiedzenia przygotowawczego zawiera wymienienie wydanych postanowień i stwierdzenie, czy zostały ogłoszone.   Znowelizowana również została treść art. 2055 § 5 k.p.c. Jeżeli wezwany na posiedzenie powód lub jego pełnomocnik bez usprawiedliwienia nie stawią się na posiedzenie przygotowawcze, sąd umarzy postępowanie, rozstrzygając o kosztach jak przy cofnięciu pozwu, chyba że sprzeciwi się temu obecny na tym posiedzeniu pozwany. Postanowienie będzie doręczane nieobecnym stronom wraz z uzasadnieniem.   Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem 2059 § 1 k.p.c. w przypadku sporządzania planu rozprawy sąd nie będzie musiał rozstrzygać o wszystkich wnioskach dowodowych. W przypadku gdyby rozstrzygnięcie o wniosku na tym etapie postępowania było niecelowe lub przedwczesne, sąd w planie rozprawy określi warunki i termin wydania postanowienia dowodowego.   Nowelizacja wprowadza zmiany również do samego projektu planu rozprawy oraz jego zatwierdzenia, zmieniając brzmienie art. 20510 i 20511 k.p.c. Zgodnie ze zmienionym art. 20510 § 5 k.p.c. w przypadku gdy w planie rozprawy będzie zawarte zobowiązanie adresowane do Strony, a w szczególności do osobistego stawiennictwa lub przedstawienia dokumentu, zobowiązanie takie będzie doręczane stronie.   Do art. 224 k.p.c. dodano § 3, zgodnie, z którym jeżeli przyczyni się to do sprawniejszego rozpoznania sprawy, w szczególności, gdy wyznaczanie kolejnych posiedzeń będzie zbędne lub napotyka trudności, zamknięcie rozprawy będzie mogło nastąpić na posiedzeniu niejawnym. Sąd będzie miał obowiązek uprzedzić strony o tej możliwości i umożliwić im zabranie głosu w piśmie procesowym, w terminie nie krótszym niż 7 dni. Sąd zamknie rozprawę w terminie miesiąca od dnia, w którym upłynie termin do zabrania głosu przez strony.   W art. 357 k.p.c. wprowadzono § 22 zgodnie, z którym ilekroć przepis szczególny nakazuje sądowi uzasadnić z urzędu postanowienie wydane na posiedzeniu niejawnym, postanowienie to doręczane będzie z urzędu z uzasadnieniem.   Zgodnie zaś z dodanym do art. 357 k.p.c. § 23 podlegające zaskarżeniu postanowienie wydane na posiedzeniu niejawnym sąd będzie mógł uzasadnić z urzędu jeżeli pozwoli to na usprawnienie postępowania lub jeżeli postanowienie będzie dotyczyło przyznania zwrotu kosztów osobie niebędącej stroną. W takim przypadku postanowienie z uzasadnieniem będzie doręczane wszystkim stronom i osobom zainteresowanym.   Zgodnie z dodanym nowelą § 24 art. 357 k.p.c. doręczenie przez sąd z urzędu odpisu postanowienia wydanego na posiedzeniu niejawnym z uzasadnieniem będzie zwalniało stronę od obowiązku zgłoszenia wniosku o doręczenie postanowienia z uzasadnieniem. W § 5 przepisu dodaje się zdanie drugie, w świetle którego w przypadku wskazania zasadniczych motywów rozstrzygnięcia dokonuje się tego w sposób odróżniający je od uzasadnienia postanowienia.   W art. 394 § 1 k.p.c. po pkt 5 dodano również pkt 51 k.p.c. zgodnie, z którym zażalenie do sądu drugiej instancji przysługuje również na postanowienie o sprostowaniu lub wykładni orzeczenia albo ich odmowie.   Zgodnie z nowym brzmieniem art. 394 § 2 k.p.c. termin do wniesienia zażalenia będzie wynosił tydzień od dnia doręczenia postanowienia z uzasadnieniem, także w przypadku gdy doręczenie to nastąpi z urzędu.   W celu usunięcia wątpliwości co do właściwości sądu rozpoznającego zażalenie w sytuacji, w której w przepisach brak jest jednoznacznego wskazania, który sąd pozostaje właściwy do jego rozpoznania w art. 394 dodano § 4 k.p.c., który stanowi, że jeżeli przepis szczególny przewiduje, że stronie przysługuje zażalenie na postanowienie sądu, i nie określa przy tym, jaki sąd ma je rozpoznać, zażalenie rozpoznaje sąd drugiej instancji.   W art. 3941 pod § 1 dodano §11 k.p.c., zgodnie z którym sąd, który wydał zaskarżone postanowienie, odrzuci w składzie jednego sędziego zażalenie spóźnione, nieopłacone lub z innych przyczyn niedopuszczalne, jak również zażalenie, którego braków strona nie usunie w wyznaczonym terminie.   W art. 3941a k.p.c. dodano § 11, zgodnie z którym Sąd, który wydał zaskarżone postanowienie odrzuci w składzie jednego sędziego zażalenie spóźnione, nieopłacone lub z innych przyczyn niedopuszczalne oraz takie, którego braków strona nie usunęła w wyznaczonym w wezwaniu terminie.   W art. 3942 k.p.c. w § 1 dodano zdanie drugie, zgodnie z którym zażalenie do innego składu sądu drugiej instancji będzie przysługiwało też na wydane przez sąd drugiej instancji postanowienie o odrzuceniu apelacji, skargi o wznowienie postępowania i postanowienie o umorzeniu postępowania wywołanego wniesieniem apelacji.   W art. 3942 po§ 11 k.p.c. dodano § 12 zgodnie z którymjeżeli zażalenie, o którym mowa w § 1 i § 11, będzie spóźnione, nieopłacone lub z innych przyczyn niedopuszczalne albo jego braków strona nie usunie w wyznaczonym terminie, sąd odrzuci zażalenie w składzie jednego sędziego. Na postanowienie będzie przysługiwało zażalenie do innego składu sądu drugiej instancji.   Zmianie w związku z powyższym ulegnie również art. 395 k.p.c. Zgodnie z jego znowelizowanym brzmieniem w przypadku wniesienia zażalenia sąd pierwszej instancji niezwłocznie przedstawi je wraz z aktami sądowi właściwemu do jego rozpoznania, chyba że zażalenie będzie spóźnione lub z mocy prawa niedopuszczalne. W takim przypadku sąd, który wydał zaskarżone postanowienie, odrzuci zażalenie w składzie jednego sędziego.   Dodatkowo w art. 395 k.p.c. po § 1 dodano § 11 zgodnie z którym strona przeciwna będzie mogła wnieść odpowiedź na zażalenie w terminie tygodnia od dnia doręczenia zażalenia, a w przypadkach gdy ustawa przewiduje doręczenie zaskarżonego postanowienia tylko jednej ze stron oraz w przypadkach wskazanych w art. 3941a § 1 pkt 6 – od dnia wniesienia zażalenia.   W art. 397 k.p.c. po § 1 dodano się § 11 w brzmieniu Sąd drugiej instancji odrzuci w składzie jednego sędziego zażalenie, jeżeli podlegało ono odrzuceniu przez sąd pierwszej instancji, jak również zażalenie, którego braków strona nie usunie w wyznaczonym terminie.   W art. 39822 § 2 k.p.c. otrzyma brzmienie: Skargę wnosi się do sądu, w którym referendarz sądowy wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie tygodnia od dnia jego doręczenia. Jeżeli orzeczenie doręczono bez uzasadnienia, a strona wniesie o jego sporządzenie, termin do wniesienia skargi zacznie biec od dnia doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem.   Ustawodawca zdecydował się na usunięcie art. 4583 § 1 k.p.c. zgodnie z którym pozew powinien zawierać również wskazanie adresu poczty elektronicznej powoda albo oświadczenie powoda, że nie posiada takiego adresu. Usunięto również § 2 przepisu zgodnie z którym pierwsze pismo procesowe pozwanego wniesione po doręczeniu odpisu pozwu powinno zawierać również wskazanie adresu poczty elektronicznej albo oświadczenie pozwanego, że nie posiada takiego adresu, o czym poucza się go doręczając odpis pozwu. W konsekwencji zmian, o których mowa powyżej usunięto § 3 przepisu, zgodnie z którym  niespełnienie wymogów, o których mowa w § 1 lub 2, uznaje się za brak formalny pisma uniemożliwiający nadanie mu prawidłowego biegu.   W części pierwszej w księdze pierwszej w tytule VII po dziale IIa dodano dział IIb normujący postępowanie z udziałem konsumentów, zawierający przepisy od art. 45814 do art. 45816 k.p.c. Przepisy tego działu znajdują zastosowanie w sprawach o roszczenia konsumenta przeciwko przedsiębiorcy oraz roszczenia przedsiębiorcy przeciwko konsumentowi, o ile konsument będzie stroną postępowania.  Przepisy tego działu stosuje się, choćby przedsiębiorca będący stroną postępowania zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej. W sprawach rozpoznawanych według przepisów tego działu, przepisy o innych postępowaniach odrębnych znajdą zastosowanie w zakresie, w jakim nie będą sprzeczne z przepisami tego działu.   Zgodnie z przepisami tego działu konsument, w innych sprawach niż te, w których właściwość sądu jest wyłączna, będzie mógł wytoczyć powództwo również przez sąd właściwy dla miejsca swojego zamieszkania.   Na przedsiębiorcę będącego powodem ustawa nakłada obowiązek powołania wszystkich twierdzeń i dowodów w pozwie, a w przypadku gdyby przedsiębiorca był pozwanym – w odpowiedzi na pozew.   Sąd będzie zobowiązany pouczyć stronę będącą przedsiębiorcą, o ile nie będzie on zastępowany przez adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej o obowiązku powołania wszystkich dowodów w sposób wskazany powyżej, jak również o konsekwencjach zaniechania tego, określonych w § 4 przepisu. Pouczenia udziela się powodowi niezwłocznie po wniesieniu pozwu, a pozwanemu - wraz z doręczeniem odpisu pozwu.  Wskazać przy tym należy, że doręczając pouczenie przedsiębiorcy przewodniczący wezwie go do tego, aby w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż dwa tygodnie powołał wszystkie twierdzenia i dowody.   Zgodnie z przepisami powyższego działu twierdzenia i dowody powołane z naruszeniem wyżej wskazanych terminów będą podlegały pominięciu, chyba że strona będąca przedsiębiorcą uprawdopodobni, że ich powołanie nie było możliwe albo że potrzeba ich powołania wynikła później. W takim przypadku dalsze twierdzenia i dowody na ich poparcie powinny być powołane w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym ich powołanie stało się możliwe lub wynikła potrzeba ich powołania.   Zgodnie z przepisami ustawy – art. 45816 k.p.c. - jeżeli strona będąca przedsiębiorcą przed wytoczeniem powództwa zaniecha próby dobrowolnego rozwiązania sporu, uchyli się od udziału w niej lub uczestniczy w niej w złej wierze i przez to przyczyni się do zbędnego wytoczenia powództwa lub wadliwego określenia przedmiotu sprawy, niezależnie od wyniku sprawy sąd będzie mógł obciążyć tą stronę kosztami procesu w całości lub części, a w uzasadnionych przypadkach nawet podwyższyć je, jednak nie więcej niż dwukrotnie.   Zmiany wprowadzono również w postępowaniu uproszczonym, a w którym m.in. podwyższono próg, do którego uzasadnienie wyroku ogranicza się  do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku wraz z przytoczeniem przepisów prawa, z kwoty 1 000 zł do kwoty 4 000 zł. Zmieniono również art. 50510 § 1 k.p.c. w ten sposób, że wprowadzono zapis zgodnie z którym zażalenia na postanowienia sądu pierwszej instancji rozpoznaje sąd drugiej instancji w składzie jednego sędziego.   W postępowaniu egzekucyjnym, doprecyzowano w art. 7661 § 1 k.p.c., że postanowienie wydane na posiedzeniu niejawnym sąd będzie uzasadniał z urzędu i doręczał stronie wraz z uzasadnieniem, wówczas gdy stronie będzie przysługiwał środek zaskarżenia, chyba, że przepisy ustawy będą stanowiły inaczej.   Wprowadzono również zmiany w zażaleniach na postanowienia sądów wydawanych w postępowaniu egzekucyjnym. Wśród nich wskazać należy, na tę, która przewiduje, że niektóre kategorie zażaleń będą rozpatrywane przez sąd okręgowy. Do zażaleń tych ustawodawca zaliczył, zażalenie na postanowienie, którego przedmiotem są czynności w sprawach wymienionych w art. 759 § 11 pkt. 4-6 k.p.c., zażalenie na postanowienie wydane w wyniku rozpoznania zarzutów przeciwko planowi podziału sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości, zażalenie na postanowienie wydane na podstawie art. 1037 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy rozpoznaje je w składzie jednego sędziego.   Wprowadzono również zmianę do art. 770 § 3 k.p.c. zgodnie z którym jeżeli w sprawie będzie zachodziła konieczność sporządzenia planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji, komornik ustali koszty egzekucji przed przystąpieniem do sporządzenia planu podziału, za wyjątkiem planu podziału, do którego stosuje się art. 1029 k.p.c. Komornik nie będzie ustalał kosztów egzekucji przed dokonaniem podziału bieżąco uzyskiwanych w toku egzekucji sum, jeżeli wysokość sumy nie przekroczy jednorazowo dwóch tysięcy złotych. Postanowienie w przedmiocie kosztów egzekucji będzie wydawane łącznie we wszystkich sprawach, których dotyczy plan podziału.   Zmiany wprowadzono również w art. 7821 § 1 pkt 2) k.p.c. Zgodnie z nimi sąd nadając klauzulę wykonalności nie będzie badał przedawnienia odsetek wymagalnych po powstaniu tytułu egzekucyjnego.   Znowelizowano także art. 801 § 4 k.p.c., zgodnie z którym, w sytuacji, w której pomimo skierowania egzekucji do oznaczonych przez wierzyciela składników majątku dłużnika lub podjęcia czynności przewidzianych w § 1 pkt 1 oraz odebrania od dłużnika wykazu majątku komornik sądowy nie zdoła ustalić majątku dłużnika pozwalającego nawet na zaspokojenie kosztów egzekucyjnych, komornik będzie mógł a nie będzie zobowiązany do wysłuchania wierzyciela w sposób przewidziany w art. 827 § 1. Tak jak dotychczas, w takim przypadku warunkiem żądania przez wierzyciela dalszego prowadzenia egzekucji będzie zlecenie komornikowi poszukiwania majątku dłużnika.   Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 804 § 2 k.p.c. jeżeli z treści tytułu wykonawczego będzie wynikało, że termin przedawnienia dochodzonego roszczenia upłynął, a wierzyciel nie przedłoży dokumentu, o którym mowa w art. 797 § 11, organ egzekucyjny odmówi wszczęcia egzekucji bez wzywania wierzyciela do uzupełnienia braków wniosku. Ustawodawca postanowił, że powyższe nie będzie dotyczyło przedawnienia odsetek wymagalnych po powstaniu tytułu wykonawczego. Na postanowienie sądu będzie przysługiwało zażalenie.   W przypadku jednostek organizacyjnych, braki w składzie organów, nie będą stanowiły zgodnie z art. 8181 k.p.c. dodanym nowelizacją, podstawy do zawieszenia postępowania. Informację o brakach uniemożliwiających działanie dłużnika komornik przekaże wraz z aktami sprawy sądowi, który z urzędu ustanowi kuratora, jeżeli będzie to konieczne dla ochrony interesów dłużnika, a majątek dłużnika wystarczy na pokrycie kosztów z tym związanych. W razie potrzeby, komornik wstrzyma się z czynnościami do momentu podjęcia decyzji w przedmiocie ustanowienia kuratora. Doręczenie pisma kuratorowi dokonane w ciągu dwóch tygodni od dnia otrzymania przez organ egzekucyjny informacji o uzupełnieniu braków w zakresie organów jednostki organizacyjnej będącej dłużnikiem będzie skuteczne wobec dłużnika. W razie wystąpienia potrzeby ponownego ustanowienia kuratora w tej samej sprawie z przyczyn, o których mowa w § 1, sąd w miarę możliwości wyznaczy na kuratora tę samą osobę, co poprzednio. Koszty ustanowienia kuratora będą obciążały dłużnika i będą zwracane sądowi po ich wyegzekwowaniu, z pierwszeństwem przed wszystkimi innymi należnościami.   Istotną zmianę wprowadzono do art. 820 k.p.c. dotyczącego zawieszenia postępowania egzekucyjnego. Organ nie będzie musiał zawiesić postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela, w sytuacji, w której wniosek wierzyciela o zawieszenie postępowania będzie zmierzał jedynie do przedłużenia postępowania. Nadto, zawieszenie egzekucji nie będzie stało na przeszkodzie jego umorzeniu, jeżeli w tym czasie ujawnią się okoliczności, o których mowa w art. 824 § 1 k.p.c.   W art. 824 k.p.c. wprowadzono w §11zdanie drugie, zgodnie z którym jeżeli postępowanie zawieszono z uwagi na śmierć dłużnika lub utratę przez niego zdolności procesowej, termin sześciu miesięcy do dokonania czynności potrzebnej do dalszego prowadzenia postępowania lub złożenia żądania pojęcia zawieszonego postępowania, o którym mowa w § 1 pkt 4, będzie biegł od daty wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania.   Zmiana nastąpi również w art. 825 pkt. 11 k.p.c. Zgodnie z jego znowelizowanym brzmieniem organ egzekucyjny umorzy postępowanie w całości lub w części na wniosek dłużnika, jeżeli przed dniem złożenia wniosku o wszczęcie egzekucji roszczenie objęte tytułem wykonawczym uległo przedawnieniu, a wierzyciel nie wykaże, przy czym wykazanie będzie musiało nastąpić dokumentem urzędowym lub prywatnym, że przed datą przedawnienia nastąpiło zdarzenie, wskutek którego bieg terminu przedawnienia został przerwany. Zmiana obejmuje wprowadzenie obowiązku przedłożenia przez Wierzyciela dokumentu urzędowego lub prywatnego, dotychczas sposób wykazania nie był określony przepisem.   Zmiany wprowadzono również do art. 930 k.p.c. Zgodnie z jego nową treścią rozporządzenie nieruchomością po jej zajęciu nie będzie miało wpływu na dalsze postępowanie, a kolejni wierzyciele dłużnika będą mogli przyłączyć się do prowadzonej egzekucji. Zgodnie z dodanym § 11 tego przepisu zajęcie nieruchomości, o której mowa w § 1, przez wierzycieli nabywcy będzie dopuszczalne. Postępowanie prowadzone przez wierzyciela nabywcy podlegało będzie jednak zawieszeniu na czas trwania postępowania egzekucyjnego wszczętego wcześniej przeciwko dłużnikowi będącemu zbywcą nieruchomości. W razie uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności nieruchomości wydanego w postępowaniu prowadzonym przeciwko dłużnikowi będącemu zbywcą nieruchomości, postępowanie prowadzone co do tej samej nieruchomości celem zaspokojenia wierzycieli nabywcy, o którym mowa w § 1, podlegało będzie umorzeniu.   Zmieniono treść art. 948 k.p.c. W znowelizowanym przepisie wskazano, że oszacowania nieruchomości będzie dokonywał komornik sądowy na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez biegłego uprawnionego do określania wartości nieruchomości. Przy czym możliwe będzie wykorzystanie operatu szacunkowego sporządzonego na potrzeby obrotu rynkowego w okresie roku przed terminem opisu i oszacowania nieruchomości, o ile jego treść będzie odpowiadała wymogom oszacowania nieruchomości w egzekucji z nieruchomości.  Jeżeli wniosek o wszczęcie nowej egzekucji zostanie złożony w terminie trzech lat od daty umorzenia egzekucji, w toku której dokonano opisu i oszacowania nieruchomości, komornik zleci sporządzenie nowego operatu szacunkowego tylko na wniosek wierzyciela lub dłużnika. W toku nowej egzekucji od sporządzenia protokołu opisu i oszacowania można będzie jednak odstąpić wyłącznie w przypadku, jeżeli od dnia przeprowadzenia poprzedniego opisu i oszacowania minął mniej niż rok, a w okresie tym nie zaszły zmiany w stanie nieruchomości.   W ustawie o komornikach sądowych w art. 3a dodano ust. 1a, zgodnie z którym jeżeli z informacji posiadanych przez komornika przed próbą doręczenia będzie wynikało, że podany adres jest nieaktualny, komornik doręczy pismo adresatowi pod znanym mu adresem, o ile będzie właściwy do dokonania doręczenia, albo zwróci pismo podmiotowi zlecającemu doręczenie, informując o dokonanych ustaleniach.   Zgodnie z ust. 3 przepisu, jeżeli próba doręczenia okaże się bezskuteczna, a zgodnie z ustaleniami komornika adresat zamieszkuje pod podanym adresem, zawiadomienie o możliwości odebrania pisma w kancelarii będzie umieszczane jak dotychczas w oddawczej skrzynce pocztowej lub zgodnie z nowelizacją w drzwiach lub innym odpowiednim miejscu. Komornik sądowy będzie mógł również doręczyć pismo dorosłemu domownikowi adresata. Dotychczas domownika pouczano wyłącznie o możliwości odbioru pisma. Możliwość doręczenia dorosłemu domownikowi będzie wyłączona wówczas, gdy z posiadanych informacji będzie wynikało, że pismo powinno być doręczone do rąk własnych adresata.   W art. 3b ustawy o komornikach sądowych wprowadzono zmianę, która ma na celu uproszczenie postępowania, polegającą na tym, że w przypadku zlecenia komornikowi ustalenia aktualnego adresu zamieszkania adresata komornik będzie mógł również korzystać z informacji posiadanych z urzędu, jeżeli aktualny adres zamieszkania adresata jest mu znany.   Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej stosowane będą przepisy kodeksu postępowania cywilnego w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą.   Przepisy przejściowe przewidują, że art. 17 pkt 4 k.p.c. w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, będzie stosowany do spraw wszczętych po wejściu w życie ustawy nowelizującej. W sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy rozpoznawanych przed sądem rejonowym przepis ten znajdzie zastosowanie tylko jeżeli po dniu wejścia w życie ustawy dojdzie do rozszerzenia powództwa lub wytoczenia przez pozwanego powództwa wzajemnego,   Zgodnie z przepisami przejściowymi art. 98 § 2 k.p.c., w brzmieniu nadanym ustawą, znajdzie zastosowanie także do kosztów powstałych w trakcie rozpoznawania sprawy przed sądem danej instancji przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej, o ile do dnia wejścia w życie ustawy nie dojdzie do zamknięcia rozprawy przed tym sądem.   Ustawa, za wyjątkiem przepisów dotyczących zmian w ustawie Prawo o ustroju sądów powszechnych, wejdzie w życie po upływie 3 miesięcy od dnia jej ogłoszenia.

Masz pytanie? Napisz lub zadzwoń do Nas

Potrzebujesz wsparcia?
Skontaktuj się z nami – chętnie pomożemy i znajdziemy
najlepsze rozwiązanie dla Twojego biznesu.